Paling

De paling kent een hele afwijkende levenscyclus in vergelijking met ‘normale’ vissoorten, o.a. doordat er maar één keer gepaaid wordt. Dit paairitueel gebeurt op duizenden kilometers van ons gebied, namelijk in de Sargassozee, in de buurt van de bekende Bermudadriehoek. Maar tot nog toe is er niemand die ooit een paling met kuit of hom heeft gevonden, ook niet in het veronderstelde diepe paaigebied. Vanuit dit paaigebied zwemmen en drijven de palinglarven op de stroming van de zee naar onze kust. Als ze hier arriveren zijn het ondertussen kleine glasaaltjes geworden. Een deel van deze glasaaltjes trekt het zoete water in, terwijl er ook een gedeelte in het zoute water opgroeid. Wanneer ze volgroeid zijn, vertrekken ze weer voor hun eenmalige reis naar de Sargassozee. Rond de herfst vindt jaarlijks een palingtrek plaats: vanuit de rivieren verzamelen ze zich in de kustzone en maken ze zich op voor de grote reis.

Momenteel is de paling een beschermde diersoort. Iedere paling die gevangen wordt moet direct in hetzelfde water weer teruggezet worden! ( de zogenaamde terugzetverplichting)
Door visziekten, parasieten, obstakels in de vorm van bijv. de Deltawerken, waterkrachtcentrales, afsluitingen e.d. en overbevissing ziet de toekomst van de paling er erg somber uit. Er komen nauwelijks jonge glasaaltjes meer onder de kust. De kweek is pas in een beginstadium en lijkt uitermate moeilijk. Er wordt wel paling opgekweekt, maar dat is natuurlijk heel wat anders, dan dat we als mens de paling kunnen (laten) vermenigvuldigen.

En laat u nu niet wijs maken dat er gekweekte paling (met of zonder keurmerk) op de markt is, want dat is volslagen onzin! Paling die door de mens opgekweekt wordt, zijn glasaaltjes die door diezelfde mens, uit zee gevangen zijn!

Er zijn anno 2012 wel verschillende projecten opgestart om de paling te beschermen. Zo worden er palingen ‘over de dijk gezet’ zodat ze onbelemmerd naar hun paaigebied kunnen trekken. Verder worden er vispasages aangelegd en visvriendelijke gemalen. Ook de beroepsvissers zijn, door bemoeienis van overheidswege, gestopt met het vangen van paling. Een aantal van hen zijn gestopt met hun bedrijf. Een aantal vissers doen nu onderzoek voor diverse instanties en een aantal van hen zijn noodgedwongen een andere baan gaan zoeken. Enerzijds omdat de paling vol zit met, voor de mens, schadelijke stoffen en anderzijds om de paling voor uitsterven te behoeden.

Ook het openzetten van de Haringvlietsluizen kan een positieve impuls geven. In de eerste plaats kan de paling dan vrij van zout naar zoet trekken en andersom, en de gifstoffen en vervuilde slibdeeltjes uit de vervuilde bodem van het Haringvliet, kunnen nu (verdund) de zee instromen, zonder dat ze hier bezinken.

Voor ons als hengelaar is het dus geen interessante vis meer om te vangen. Uiteraard vangen we hem wel als bijvangst aan de zager of de pier. Heeft u zo’n bijvangst, zet hem dan onbeschadigd weer retour in z’n habitat!